Z okazji przypadającej rocznicy śmierci sławnego rodaka, biblioteka szkolna pragnie zwrócić uwagę czytelników na jego życie i dzieło.

Władysław Stanisław Reymont urodzony 07.05.1867 zmarł 05.12.1925, w roku 1924 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury, rywalizował o nią m. in. ze Stefanem Żeromskim, Maksymem Gorkim, Thomasem Hardym i Tomaszem Manem.

Jeden z najsłynniejszych pisarzy małopolskich, naprawdę nazywał się Władysław Rejment.  Jako dojrzały człowiek zmienił brzmienie swego nazwiska. Urodził się we wsi Kobiele Wielkie pod Radomskiem, rodzice postanowili dać mu konkretny zawód. W1880 wysłali go do Warszawy, gdzie pod opieką Konstantego Jakimowicza, zdobył zawód krawca. Podczas pobytu w domu Jakimowiczów, zapałał wielką miłością do teatru. Postanowił zostać aktorem. W 1885 porzucił krawiectwo i przystąpił do wędrownej trupy teatralnej. Okazało się jednak, że brakuje mu talentu aktorskiego. Imał się wielu zawodów, był urzędnikiem kolejowym, handlarzem drewnem, pomocnikiem geometry, sprzedawcą dewocjonaliów. Nosił się nawet z zamiarem wstąpienia do Zakonu Paulinów w Jasnej Górze, ostatecznie skończyło się napisaniem reportażu  o odbytej pielgrzymce.

Debiut literacki Reymonta to opublikowana na łamach „Głosu” nowela Śmierć (1892). W 1893 rezygnuje z posady na kolei, jedzie do Warszawy. Pragnie zostać pisarzem. Żyje w opłakanych warunkach, niejeden raz cierpiąc głód. W 1896 roku, ukazuje się powieść Komediantka, a w 1897 Fermenty, w których pisarz wykorzystał liczne obserwacje z życia codziennego ( podobno notował je od wielu lat w specjalnym zeszycie). W 1899 roku ukazała się powieść pt. Ziemia obiecana, przedstawiająca w naturalistycznej konwencji powstające wielkie fabryczne miasto i panujący w nim kapitalizm. W 1900 ukazuje się tom nowel W jesienną noc.

W latach 1902- 1909 pisarz stworzył swoje największe dzieło – epopeję pt. Chłopi. Odmalował w niej wiejskie zwyczaje, oddał sposób myślenia chłopów, wzbogacił rysy psychologiczne postaci, zastosował techniki : impresjonistyczną, symboliczną i naturalistyczną. Zastosował ciekawą narrację i zabieg dialektyzacji.

Dzieło to przyniosło pisarzowi literacką Nagrodę Nobla w 1924 roku.

Równocześnie pracując nad  Chłopami pisał nowele i opowiadania Przed świtem (1902),

Z pamiętnika (1903), Burza (191908), Na krawędzi (1907), powieść Wampir (pierwodruk 1904, osobno – 1911). Potem szkic powieściowy Marzyciel (1910) i Rok 1794 (1913-1918), tom nowel Za frontem (1919).

Jego powieści doczekały się licznych ekranizacji m.in. Komediantka (1986), Ziemia obiecana (1972 oraz słynna adaptacja z 1974 w reżyserii Andrzeja Wajdy  w obsadzie Daniel Olbrychski, Wojciech Pszoniak, Andrzej Seweryn, Karolina Jędrusik, Bożena Dykiel i Anna Nehrebecka) oraz Chłopi (1922,1973 w reżyserii Jana Rybkowskiego wykonanie Władysław Hańcza, Emilia Krakowska, Ignacy Gogolewski…) Obecnie ruszyły prace nad nową ekranizacją Chłopów.

Chłopi zostaną zekranizowani w nowatorskiej technice animacji malarskiej, która podbiła serca fanów na całym świecie przy produkcji  filmu „Twój Vincent” – nominowanego do Oscara. Obrazy z których  mają być zrealizowani Chłopi, stylizowane  będą  twórczością Józefa Chełmońskiego. Premiera planowana jest na 2022 rok.

Barbara Mazurkiewicz